برهم کنش بین هارمان و نیکوتین در زمینه حافظه اجتنابی مهاری

مقدمه و هدف: تعدادی از آلکالوئیدهای βـ کربولین نظیر هارمان به طور طبیعی در زنجیره غذایی انسان حضور دارند. به علاوه برخی از گیاهان محتوی β ـ کربولین، دارای اثرات رفتاری نظیر اثر توهم زا می باشند. در این مطالعه اثر تزریق آگونیست گیرنده نیکوتینی بر روی تخریب حافظه القاء شده با هارمان در موش سوری بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1388 در دانشگاه شهید بهشتی تهران انجام شد، تعداد 240 سر موش سوری انتخاب شده و به طور تصادفی به 21 گروه تقسیم شدند. موش های سوری با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید و گزیلازین بی هوش شدند، سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار داده شدند. دو کانول در ناحیه ca1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. به تمامی حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری برای بهبود یک هفته فرصت داده شد وسپس حیوانات در دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال مدل پایین آمدن از سکو آموزش دیدند. حیوانات 24 ساعت بعد از آموزش تست شدند و میزان تأخیر حیوان در پایین آمدن از سکو به عنوان معیار حافظه اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تزریق درون صفاقی هارمان پیش از آموزش و پس از آموزش حافظه اجتنابی مهاری را تخریب می کند، اما تزریق پیش از آزمون هارمان ، به یادآوری حافظه را تغییر نمی دهد. به کار بردن قبل از آزمون دوزهای بالای نیکوتین ( 5/0 میکروگرم بر موش) به یادآوری حافظه را کاهش می دهد. از طرف دیگر تزریق قبل از آزمون دوزهای غیر مؤثر نیکوتین به طور کامل حافظه تخریب شده با هارمان را برمی گرداند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که برهمکنش پیچیده ای بین گیرنده های نیکوتینی هیپوکامپ پشتی و حافظه اجتنابی مهاری تخریب شده با هارمان وجود دارد.